Święta Teresa z Lisieux

1873 r. – 1897 r.

Święto: 1-ego października;Patronka Misji

Znana także jako: Teresa od Dzieciątka Jezus; Mały Kwiatek; Mały Kwiatek Pana Jezusa

Jedna z najukochańszych Świętych Kościoła, i najdroższa córka Matki Boskiej, Święta Teresa z Lisieux i jej miłość do naszego Pana jest historią, która dotyka serc milionów ludzi.

Święta Teresa z Lisieux urodziła się jako Maria Françoise Teresa Martin w Alençon, w Normandii, w dniu 2-ego stycznia 1873 r. jako rozpieszczone dziecko Louis-a Martin, zegarmistrza i jubilera i Zélie Guérin koronkarki. Ojciec chciał być zakonnikiem, a matka chciała być świętą. Tych dwoje pobrało się, ale zdecydowali, że oni będą żyć w celibacie, dopóki ksiądz im nie wytłumaczył jak Bóg chciał, aby małżeństwo funkcjonowało! Oni musieli posłuchać się jego rady bardzo dobrze, ponieważ oni mieli dziewięcioro dzieci, spośród, których pięć córek przeżyło wczesne dzieciństwo; czworo dzieci zmarło w okresie niemowlęcym. Jeśli Zélie musiała mieć dzieci, ona zdecydowała, że one powinny wstąpić do zakonu i wszystkie pięć córek zostało zakonnicami. Do momentu urodzenia Teresy, Zélie miała raka piersi i lekarz powiedział jej, że jej mleko mogło by być trucizną dla dziecka; więc Teresa została oddana do mamki we wsi. Ona wróciła do domu Martinów, gdy miała piętnaście miesięcy. Kiedy Teresa miała cztery i pół roku, jej matka zmarła, to było w sierpniu 1877 r., pozostawiając czteroletnią Teresę pod opieką jej ojca i starszych sióstr: Marii, Pauliny, Leonie, i Celine. Pauline została zastępczą matką Teresy, ale uraz związany ze stratą jej rodzonej matki, miał wpływ na całe jej dzieciństwo. Teresa stała się tak nadwrażliwa, że ona płakała z powodu najdrobniejszych spraw – i potem ona płakała znowu, dlatego, że płakała.

Po śmierci Zelie, Louis Martin przeprowadził się z rodziną do Lisieux, aby być blisko rodziny byłej żony. Kiedy Teresa miała osiem lat, ona była zapisana do Benedyktyńskiej Opackiej Szkoły jako uczeń dzienny. Teresa nie rozkwitła w Benedyktyńskiej Opackiej Szkole i była wyjątkowo nieszczęśliwa tutaj. Ona później opisze te lata jako "najsmutniejsze w jej życiu". To było w tym czasie, kiedy ona straciła także jej zastępczą matkę, kiedy Paulina wstąpiła do Zakonu Karmelitanek w Lisieux w 1882 r. To był wielki psychologiczny cios, który spowodował, że Teresa była fizycznie chora przez jakiś czas. Ostatecznie w 1886 r., ona porzuciła szkołę i rozpoczęła naukę przyjmując prywatne lekcje. Także w 1886 r., kolejne dwie jej siostry opuściły dom i wstąpiły do Zakonów -Leonie do Wizytek i Maria do Zakonu Karmelitanek w Lisieux, gdzie Paulina była już Siostrą po złożeniu ślubów zakonnych.

W wieku 14-tu lat Teresa zdecydowała, że ona chciała by wstąpić do Zakonu w Lisieux. Jej dwie starsze siostry poprzedziły ją w tym samym zakonie. Karmelitanki zgodziły się ją przyjąć. Jednak, pierwsza przeszkoda w zawodowej podróży Teresy stała się jasna. Duchowna przełożona, która nadzorowała zakon, zdecydowała, że to będzie lepiej dla niej, jeśli ona poczeka do ukończenia 21 lat i dopiero wtedy wstąpi. Teresa była przekonana, że ma wstąpić do Karmelu. Po naradzie z miejscowym Biskupem i nie uzyskaniu niczego, ona zdecydowała, że sprawa powinna być przedstawiona Ojcu Świętemu. Teresa, razem z jej ojcem i siostrą Celene, pojechała do Rzymu, i podróż ta później mogła zmienić jej życie. Podczas audiencji u Papieża, podczas której, nie pozwolono jej mówić, ona zwróciła się do Papieża i poprosiła Go, aby pozwolił jej wstąpić do Karmelu. Papież Leon XIII odpowiedział: "Ty wstąpisz, jeśli Bóg będzie tego chciał." Wkrótce potem, Teresa wstąpiła do Zakonu Karmelitanek, po pokonaniu wszystkich przeszkód. Tu, Teresa żyła życiem pokornym, prostym i z dziecięcą wiarą w Boga. Używając słów i przykładów, ona dzieliła się "małą drogą duchowego dzieciństwa" z nowicjuszkami z jej otoczenia.

W dniu 9-ego czerwca 1895 r., podczas uroczystości Najświętszej Trójcy, ona ofiarowała się jako ofiarna ofiara miłosiernej Miłości Boga. W tym czasie, mając dwadzieścia trzy lata, na polecenie jej przełożonej, Teresa zaczęła pisać swoją autobiografię, Histoire d'une âme, the History of a Soul. Ta unikalna książka jest dowodem jej wyjątkowo głębokiej duchowości. Ona opisuje jej własne modlitwy, poprzez które ona mówi nam więcej o sobie: “Dla mnie modlitwa jest podnoszeniem serca, patrzeniem w kierunku Raju, płaczem wdzięczności i miłości wyrażonym zarówno w smutku jak i radości; słowem, czymś wzniosłym, ponadnaturalnym, co rozwija moją duszę i jednoczy ją z Bogiem… Z wyjątkiem Boskiego Nabożeństwa, które pomimo mojej bezwartościowości jest codzienną radością, ja nie mam odwagi patrzeć na ksiązki w poszukiwaniu pięknych modlitw… ja robię tak jak dziecko, które jeszcze nie nauczyło się czytać, ja po prostu mówię Bogu wszystko czego pragnę i On rozumie.”

W noc pomiędzy Wielkim Czwartkiem a Wielkim Piątkiem w 1896 r., Teresa doświadczyła jej pierwszej hemoptysis (wypluwania krwi) z powodu gruźlicy. Przez następnych 18 miesięcy, jej stan stale się pogarszał. Podczas kilku miesięcy przed jej śmiercią, ona modliła się o łaskę "aby, spędzała czas w Raju, czyniąc dobro na ziemi" i obiecała, że po jej śmierci ona wyśle "deszcz róż" z Raju. Ofiarując swoje cierpienia w intencji uratowania dusz, w dniu 30 września 1897 r., Teresa zmarła z powodu gruźlicy. Na kilka chwil przed jej śmiercią, ona modliła się patrząc na Krucyfiks: "Oh, ja kocham Go! Mój Boże, ja kocham Ciebie!" Ona miała dwadzieścia cztery lata. Dwa lata po jej śmierci, jej „Autobiografia (Historia Duszy) została opublikowana. Do czasu jej kanonizacji w 1925 r., ponad milion egzemplarzy wydania francuskiego zostało sprzedanych i tłumaczenia są teraz dostępne we wszystkich ważniejszych językach świata.

Ciało Teresy zostało ekshumowane na cmentarzu w dniu 6-ego września 1910 r., w obecności Biskupa i około stu innych osób. Jej szczątki zostały umieszczone w ołowianej trumnie i przeniesione do innego grobu. Druga ekshumacja miała miejsce w dniu 9-ego 10-ego sierpnia 1917 r. W dniu 26-ego marca 1923 r. miało miejsce uroczyste przeniesienie trumny z cmentarza do Kaplicy Zakonu Karmelitanek.

Teresa została beatyfikowana przez Papieża Piusa XI w dniu 29-ego kwietnia 1923 r. Ona została kanonizowana w Rzymie przez Papieża Piusa XI w dniu 17-ego maja 1925 r.; na kanonizację przybyło 500 000 pielgrzymów. Ten sam Papież ogłosił ją Wszechświatową Patronką Misji, obok Świętego Franciszka Ksawerego, w dniu 14-ego grudnia 1927 r. W dniu 17-ego października 1997 r. ona została ogłoszona Doktorem Kościoła przez Papieża Jana Pawła II.

Większość figur Teresy oraz malowideł i obrazów, ukazuje ją z bukietem róż lub różami u jej stóp lub różą w jej ręce. I to jest symbol jej troski i miłości dla jej społeczeństwa i ludzi na całym świecie, ale szczególnie jest to symbol tego, że ona zamierzała kontynuować miłość i iść razem z nami i troszczyć się o nas także po swojej śmierci: "Ja ześlę róże z Raju." I ona powiedziała: "Ja zamierzam spędzić moje całe życie w Raju, kontynuując dobrą pracę na ziemi."

Poranna Modlitwa Świętej Teresy

O mój Boże! Ja ofiaruję Tobie wszystkie moje czyny tego dnia w intencjach i dla chwały Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Ja pragnę uświęcić każde uderzenie mojego serca, moją każdą myśl, moje najprostsze prace, przez jednoczenie ich z Jego nieskończonymi zasługami;
i ja chcę wynagrodzić za moje grzechy poprzez wrzucenie ich do kotła Jego Miłosiernej Miłości.
O mój Boże! Ja proszę Ciebie za siebie i za tymi, którzy są dla mnie drogimi, o łaskę doskonałego wypełnienia Twojej Świętej Woli, przyjęcia Twojej Miłości, radości i smutków tego bieżącego życia, tak, abyśmy mogli być zjednoczeni razem z Tobą w Raju na całą Wieczność.
Amen.

Modlitwa Świętej Teresy

Do odmawiania przez 9 dni

O, Mała Tereso od Dzieciątka Jezus, proszę wybierz dla mnie różę z ogrodów w Raju i przyślij ją do mnie jako przesłanie miłości.
O, Mały Kwiatku Pana Jezusa, poproś Boga, aby udzielił mi łaski, którą ja teraz składam z ufnością w twoje ręce.......

(Proszę wymienić swoje prośby)

Święta Tereso, pomóż mi zawsze wierzyć, tak jak ty wierzyłaś, w wielką miłość Boga do mnie, abym ja mógł (mogła) naśladować twoją „Małą Drogę" każdego dnia.
Amen.

Sanktuarium w Lisieux:

Sainte Thérèse de l'enfant Jésus de la Sainte Face Docteur de l'Eglise
33, Rue du Carmel - B.P 62095 - F-14102 LISIEUX cedex