Tweede zondag van de veertigdagentijd

5 maart 2023

Toekomstverwachtingen, we hebben ze allemaal. Even een houvast, een klein steuntje in de rug: dat is wat een mens soms nodig heeft om het leven aan te kunnen. Ook Jezus kende teleurstelling. Telkens weer stuit Hij op onbegrip. Dat zijn weg, waarin Hij afgewezen en vernederd wordt, een doortocht is van dood naar leven, is even zichtbaar in zijn gedaanteverandering op de berg. Het is een verademing als je in je leven even boven de alledaagsheid wordt uitgetild. Dat je mag weten dat door het duister heen het licht reeds schijnt. Dan is het leven aan de voet van de berg en door het uitzichtloze dal heen uit te houden. Gelovend in een nieuw en onvergankeljk leven.

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus 1 Zes dagen later nam Jezus
Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee
en bracht hen boven op een hoge berg,
waar zij alleen waren. 2 Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd:
zijn gelaat begon te stralen als de zon
en zijn kleed werd glanzend als het licht. 3 Opeens verschenen hun Mozes en Elia,
die zich met Hem onderhielden. 4 Petrus nam het woord en zei tot Jezus:
"Heer, het is goed dat wij hier zijn.
Als Gij wilt zal ik hier drie tenten opslaan,
een voor U,
een voor Mozes en een voor Elia." 5 Nog had hij niet uitgesproken
of een lichtende wolk overschaduwde hen
en uit de wolk klonk een stem:
"Dit is mijn Zoon, de Welbeminde,
in wie Ik mijn welbehagen heb gesteld;
luistert naar Hem." 6 Op het horen daarvan
wierpen de leerlingen zich ter aarde neer,
aangegrepen door een hevige vrees. 7 Maar Jezus kwam naar hen toe,
raakte hen aan en zei:
"Staat op en weest niet bang." 8 Toen zij hun ogen opsloegen
zagen zij niemand meer dan alleen Jezus. 9 Onder het afdalen van de berg gelastte Jezus hun:
"Spreekt met niemand over wat ge hebt aanschouwd
voordat de Mensenzoon uit de doden is opgestaan."

Matteüs 17, 1-9